Od kiedy urodził się Mały Pędzik słyszę bardzo często jedno pytanie -
"Kiedy ja mam czas czytać"? Mam naprawdę wrażenie, że to nie do
pomyślenia - mieć jeszcze czas na jakieś tam czytanie kiedy ma się
dziecko. Gdy pojawił się Słoneczny Filozof to chór "Nie będziesz mieć
czasu na książki" znacznie się powiększył.
A tu proszę jaka niespodzianka - nie dość, że czytam to jeszcze reaktywowałam bloga! I piszę! A to już w ogóle twór przedziwny - musi być tak, że albo jestem superbohaterem albo zaniedbuję dzieci albo wiążę i chowam pod dywan. Oczywiście tak nie jest :)
Czytanie kiedy ma się dziecko to wcale nie jest coś wielkiego. A mając dwójkę - jest jeszcze łatwiejsze.
Przede wszystkim muszę przyznać, żeby nie było za różowo, że to wcale nie jest tak, że urodziłam dziecko i nic się nie zmieniło. Ba - czuję się czasem jak po praniu mózgu - system wartości się wywrócił do góry nogami, czas wolny drastycznie się skurczył, a rzeczy, na które normalnie człowiek nie zwraca uwagi - stały się czymś ważnym.
Są rzeczy, z których zrezygnowałam: gotuję proste potrawy, zamiast tych wymagających wielogodzinnego bycia w kuchni, rower widzi mnie tylko nocą, na krótkich przejażdżkach, gdy zasną dzieciaki, kostium kąpielowy pokrył gruby kurz. Telewizję przestałam oglądać - obecnie telewizor służy do wyświetlania bajek na YouTube (Mały Pędzik ogląda wyłącznie to co jest śpiewane, a w TV tego mało. Najśmieszniejsze, że przez to ogląda dużo piosenek po angielsku i ostatnio powiedział, że lizak jest "pink", a nie "różowy". Mały Filozof nie ogląda telewizji, bo jest za mały).
Wróćmy jednak do tematu - jak z tymi książkami? Kiedy czytam? Czytam ciągle!
- rano, jeśli obudzę się przed chłopakami
- kiedy po śniadanku bawimy się razem w pokoju i autka stają się ważniejsze niż mama
- kiedy obiad się gotuje, a chłopcy akurat się grzecznie bawią
- kiedy dzieci śpią, a ja już posprzątałam i wyprałam
- kiedy tatuś wraca z pracy, chwilkę odpocznie i przejmie opiekę
- wieczorami
- po obiadkach u babć, kiedy to dziadkowie zajmują się wnukami
- kiedy tylko się da
Dużo czytałam też w czasie karmienia - trzymałam książkę jedną ręką i czasami czytałam ją bobaskowi na głos. I tak jakoś wyszło, że pierwszą książką, którą przeczytałam Pędzikowi jest biografia Shaquille O'Neala, a Filozofowi rozmowy z kabaretem Ani Mru Mru ("O dwóch takich co było ich trzech").
Faktem jest, że zrezygnowałam na jakiś czas z czytania "trudniejszych" książek, bo jak widać mój czas na książkę to często ukradzione 10-15 minut. Powoli jednak wraca do formy, bo Mały Filozof jest już na tyle duży, że szkraby bawią się ze sobą, a mamusi dają spokój. Poza tym nigdy nie byłam i raczej nie będę "perfekcyjną panią domu" - w mieszkaniu ma być czysto, ale co tydzień okien myć nie będę :), a zwierzaka w domu (jeszcze) nie mamy, więc sierść też nie jest problemem. I czas, który traciłabym na przesadne latanie ze ścierą przeznaczam na .... tam tada dam: czytanie :)
Mamusie też muszą mieć w końcu jakąś chwilkę dla siebie ;)
A tu proszę jaka niespodzianka - nie dość, że czytam to jeszcze reaktywowałam bloga! I piszę! A to już w ogóle twór przedziwny - musi być tak, że albo jestem superbohaterem albo zaniedbuję dzieci albo wiążę i chowam pod dywan. Oczywiście tak nie jest :)
Czytanie kiedy ma się dziecko to wcale nie jest coś wielkiego. A mając dwójkę - jest jeszcze łatwiejsze.
Przede wszystkim muszę przyznać, żeby nie było za różowo, że to wcale nie jest tak, że urodziłam dziecko i nic się nie zmieniło. Ba - czuję się czasem jak po praniu mózgu - system wartości się wywrócił do góry nogami, czas wolny drastycznie się skurczył, a rzeczy, na które normalnie człowiek nie zwraca uwagi - stały się czymś ważnym.
Są rzeczy, z których zrezygnowałam: gotuję proste potrawy, zamiast tych wymagających wielogodzinnego bycia w kuchni, rower widzi mnie tylko nocą, na krótkich przejażdżkach, gdy zasną dzieciaki, kostium kąpielowy pokrył gruby kurz. Telewizję przestałam oglądać - obecnie telewizor służy do wyświetlania bajek na YouTube (Mały Pędzik ogląda wyłącznie to co jest śpiewane, a w TV tego mało. Najśmieszniejsze, że przez to ogląda dużo piosenek po angielsku i ostatnio powiedział, że lizak jest "pink", a nie "różowy". Mały Filozof nie ogląda telewizji, bo jest za mały).
Wróćmy jednak do tematu - jak z tymi książkami? Kiedy czytam? Czytam ciągle!
- rano, jeśli obudzę się przed chłopakami
- kiedy po śniadanku bawimy się razem w pokoju i autka stają się ważniejsze niż mama
- kiedy obiad się gotuje, a chłopcy akurat się grzecznie bawią
- kiedy dzieci śpią, a ja już posprzątałam i wyprałam
- kiedy tatuś wraca z pracy, chwilkę odpocznie i przejmie opiekę
- wieczorami
- po obiadkach u babć, kiedy to dziadkowie zajmują się wnukami
- kiedy tylko się da
Dużo czytałam też w czasie karmienia - trzymałam książkę jedną ręką i czasami czytałam ją bobaskowi na głos. I tak jakoś wyszło, że pierwszą książką, którą przeczytałam Pędzikowi jest biografia Shaquille O'Neala, a Filozofowi rozmowy z kabaretem Ani Mru Mru ("O dwóch takich co było ich trzech").
Faktem jest, że zrezygnowałam na jakiś czas z czytania "trudniejszych" książek, bo jak widać mój czas na książkę to często ukradzione 10-15 minut. Powoli jednak wraca do formy, bo Mały Filozof jest już na tyle duży, że szkraby bawią się ze sobą, a mamusi dają spokój. Poza tym nigdy nie byłam i raczej nie będę "perfekcyjną panią domu" - w mieszkaniu ma być czysto, ale co tydzień okien myć nie będę :), a zwierzaka w domu (jeszcze) nie mamy, więc sierść też nie jest problemem. I czas, który traciłabym na przesadne latanie ze ścierą przeznaczam na .... tam tada dam: czytanie :)
Mamusie też muszą mieć w końcu jakąś chwilkę dla siebie ;)
Komentarze
Prześlij komentarz
Komentuj komentuj :)