Takie jak inne

Minęło już prawie dwa lata odkąd z ciekawości sięgnęłam po książkę Joanny Philbin "Córki". Obecnie są już dwie kolejne części - "Córki łamią zasady" oraz "Córki wkraczają na scenę". Początkowo bałam, że autorka skupi się na fabule, która będzie rozbudowaniem artykułów z kolorowych gazet typu "córka modelki też chce być modelką" i skupi się na "plotkowym" życiu dziewczyn z dodatkiem nieśmiertelnych pierwszych miłości. Na szczęście oszczędzono mi tego.

W każdej części główną bohaterką jest jedna z trzech przyjaciółek - Lizzie, córka supermodelki, Carina, której ojciec jest bogatym potentatem medialnym, oraz Hudson, której mama jest sławną piosenkarką pop. Każda z nich odczuwa swoje pochodzenie, cień sławnego rodzica czai się za każdym razem kiedy któraś z bohaterek podejmuje działanie. To staje się fundamentem wspaniałej przyjaźni, w której dziewczyny rozumieją się i wspierają.

W pierwszej części poznajemy świat Lizzie, która czuje się przytłoczona faktem dorastania w towarzystwie jednej z najpiękniejszych kobiet świata. Nie może uniknąć porównań, chociaż sama odstaje od typowego modelu piękna. Jednak jej interesująca uroda zostaje zauważona przez młodą fotografkę i świat mody nagle zaczyna interesować się dziewczyną. Jednak czy świat jej matki będzie pasował Lizzie? Może powinna poszukać nowego, swojego świata?

W następnej części Carina, po tym jak upublicznia informację na temat firmy swojego ojca zostaje odcięta od jego pieniędzy. Koniec zakupów i wyjazdów - musi nauczyć się żyć z małą tygodniówką. Jednocześnie zgadza się być jednym z organizatorów Balu Zimowego, gdzie wyraźnie oczekuje się od niej korzystania ze znajomości i kont jej ojca. Nie chcąc mówić prawdy o swojej sytuacji nastolatka zaczyna szukać innych rozwiązań.

W kolejnej odsłonie przygód "Córek" poznajemy Holly - gwiazdę muzyki pop, która próbuje ze swojej pociechy robić swoją młodszą kopię. Nie zauważa, że Hudson pod wpływem jej nacisków zaczyna czuć się coraz bardziej przytłoczona, bo nie pasuje jej ani styl muzyki, ani ogromna popularność matki. Nastolatka nie ma jednak odwagi, by powiedzieć prawdę...

Seria "Córki" urzekła mnie przede wszystkim wspaniałym połączeniem lekkiej i przyjemnej powieści dla nastolatek z wartościową treścią. Z jednej strony mamy romansik (zwłaszcza w częściach 1 i 2) z drugiej prawdziwe problemy, z którymi muszą zmierzyć się dorastające dziewczyny. Kiedy przeglądałam wpisy na temat tych książek, młode blogerki często pisały, że nie utożsamiają się z Lizzie, Cariną i Hudson, bo bohaterki są sławne, a one nie. Może to prawda, ale czy wśród nich nie ma takich, które chlapnęły coś głupio, uniosły się ambicją i pomimo braku wiedzy i możliwości obiecały, że coś zrobią? Żadna z nich nie ma nadopiekuńczej matki, która doprowadza ją do szału? Nie ma nikogo kto miałby kompleksy i ciągle porównuje się z kimś innym? Przykładów problemów, z którymi każda dziewczyna może się spotkać, a które zostały poruszone w tej serii jest wiele i wynikają z tego, że dziewczyny są młode, a nie sławne. I co najważniejsze problemy nie rozwiązują się Córkom same - do ich rozwiązań bohaterki muszą dojrzeć, poszukać pomocy, albo zmierzyć się z nimi.

Książki Joanny Philbin są naprawdę warte przeczytania. Polecam je nie tylko nastoletnim czytelniczkom, ale też rodzicom - może znajdą sposób na lepsze zrozumienie swoich dorastających córek.